Ik zou zo graag eens willen zeggen: Verschillende lezers hebben op mijn blog van gister gereageerd met de vraag: Esther Williams? Wie is dat, Esther Williams? Maar blijkbaar wist iedereen dat al. Toch even als extraatje:
Ze zwom. Maar niet zomaar. Esther Williams was een zwemmende actrice. Ze maakte van die prachtige films met veel muziek waarop dames al zwemmend, meestal in een rondje, precies tegelijk op de muziek een been in de lucht staken, of ploeps, onder water verdwenen en dan even met hun teentjes boven kwamen wiebelen of precies tegelijk links en rechts met de armen een figuurtje zwommen. En als ze dan een soort bloem van drijvende lichamen hadden gevormd, dan kwam Esther zomaar in het hart van de bloem uit het water omhoog.
Tussen 1942 en 1963 heeft ze wel 26 films gemaakt en hoewel ik ergens las dat ze altijd haar eigen stunts deed en daardoor zelfs haar nek heeft gebroken, is ze toch nog 91 jaar oud geworden en derhalve pas in 2013 overleden. Eerlijk gezegd dacht ik dat ze, zeg maar, uit de tijd van Fred Astaire was en derhalve al jaren van ons verscheiden, maar nee, ik had haar zo nog kunnen ontmoeten als ik dat had gewild.
Ik ben van 1958, maar ik zie zo nog die zwemmende dames voor me. Ik weet niet beter dan dat we bij elk zwembadbezoek of in ieder meertje waar we gingen zwemmen, een Esther Williams gingen doen. Niet dat we daar iets van konden, maar wij vonden dat reuzelollig. En makkelijk is het helemaal niet hoor, zo’n balletpootje recht omhoog uit het water steken, terwijl de rest onder de oppervlakte moet blijven…
Nou heb ik een vriendin met twee dochters die heel goed kunnen zwemmen. De ene heel snel en de andere heel mooi. A la Esther. En die vriendin doet zelf ook aan synchroonzwemmen, met een groepje oudere meisjes. En ik mag een keertje mee. Om te proberen of ik dat ook zou kunnen… Tuurlijk kan ik dat. Ik oefen al bijna m’n hele leven lang…
En schoonzwemmen is misschien wel net zo romantisch als stijldansen, maar dan vooral zonder jurk…
Léia
Dat strikje op haar hoofd ook….
mevrouw Smit 