Morgen is het zover. Hoewel ik de gaskachel een paar weken geleden heb verkocht, en er dus eigenlijk geen plek meer is om een schoen te zetten, heeft Lara al een schoentje geknutseld dat onder de CV past. Ik hoop van harte dat Sinterklaas niet vergeet om morgen een zakje met kikkers en muizen mee te nemen, anders heb ik een probleem. Als kinderen per ongeluk niks in hun schoentje krijgen, nou, praat dat maar eens goed! Die van mij is dan misschien al 30, maar ik kom echt niet weg met een handjevol pepernoten of een mandarijntje.
En dan het volgende probleem. Sinterklaasavond. Wij hebben maar een klein familietje. Ik en mijn twee kinderen, en mijn zus. En dit jaar ook de vriendin van mijn zoon en de vriend van mijn dochter. Zes in totaal. En toch is het elk jaar weer een probleem om de regels vast te stellen. De een wil graag een afspraak maken over het budget, de ander wil lootjes trekken, de volgende wil absoluut geen regeltjes en de laatste wil geen geruzie, want laat anders maar zitten. En dan nog de vragen: hoeveel pakjes per persoon, in ieder geval voor iedereen evenveel pakjes (anders blijft er op het eind altijd voor een of twee iemanden niks over) en doen we ook surprises (alsjeblieft niet!) en gaat nou iedereen alsjeblieft een paar gedichtjes schrijven?
Misschien geven wij Smitjes best wel veel geld uit aan Sinterklaas, maar we kopen geen gek dure cadeaus. Het is pakjesavond. Het gaat erom dat iedereen leuke cadeautjes krijgt. Veel leuke cadeautjes. En ongelogen: wij eten nog snel even wat (meestal een stamppotje), beginnen om een uur of 7 met uitpakken, ergens tussendoor snaaien we nog wat en met een beetje geluk worden de laatste zwartepietepapiertjes om een uur of 4 ’s nachts van de pakjes gescheurd.
Oké, het feit dat ik rond de 60 gedichtjes uit de typemachine rammel, is ook niet bevorderlijk voor de vlotte voortgang van het heerlijk avondje. Maar een tandenborstel is pas een grappig cadeautje als je er een koddig versje bij maakt. Dat iemand bijvoorbeeld zo’n fantastische lach heeft en dat het zo jammer is dat je dan altijd kan zien wat ie gegeten heeft. Of dat je laatst in de dierentuin nog een krokodil hebt gezien met eenzelfde gebit en dat je toen duidelijk kon zien dat je dat wel beter moet onderhouden dan dat die krokodil deed… En dan natuurlijk op rijm.
De tijden zijn natuurlijk wel aan het veranderen. In de groepsapp gooien we de verlanglijstjes en we communiceren digitaal uitgebreid over wat we voor de anderen hebben gekocht om te voorkomen dat alles dubbel wordt aangeschaft. Het zal dus niet zo vaak meer voorkomen dat je minstens 5 cadeautjes van je lijstje dubbel hebt gekregen. Desalniettemin las ik op de app wel dat we de bonnetjes goed moeten blijven bewaren.
Sinterklaas. Ik kom niet eens aan de Pietendiscussie toe! Er moet eerst nog ontzettend veel geregeld worden. En wij zijn echt maar met z’n zessen…
Léia
mevrouw Smit 