Ongetwijfeld met dank aan Ellen Grooten, een vriendin van mij, die gister zo lief was om op facebook te melden dat ze mijn blogjes zo leuk vindt, had ik gister weer een flink aantal lezers. En dan is het soms nodig om dingen even in perspectief te zetten.
Zo heeft Ellen een naai-atelier in het centrum van Heerenveen. En ik kan rustig zeggen dat jullie allemaal naar Ellen moeten gaan als je iets wilt laten vermaken, omdat ze ongetwijfeld de beste en meest ervaren coupeuse is in Heerenveen en wijde omstreken, maar omdat ze zo goed is, heeft ze het eigenlijk al druk genoeg.
Mocht je echter iets willen laten maken: een feestjurk, een toneelkostuum, iets bijzonders, dán moet je naar Ellen. Ze kan ongelooflijk mooie dingen maken!
Nu zijn er vast wel een paar lezers die denken: ja, dat kan jij wel zeggen, maar tegenwoordig kan niemand meer een knoopje aannaaien, dus kom je iemand tegen die een zoompje kan uitleggen, dan vind jij dat al heel wat… Perspectief: ik kan zelf ook wel aardig naaien, ik ben zelfs gediplomeerd coupeuse, dus ja, ik kan heel goed beoordelen of iemand een beetje goed is in haar vak. Maar voordat iemand nou denkt: ooh, dan breng ik mijn klusje bij jou… Nee, ga dan toch maar naar Ellen, want die is veel beter dan ik. Ellen zit namelijk dagelijks uren achter de naaimachine en ik weet op dit moment niet eens waar mijn naaimachine is! Ze heeft dus eindeloos veel meer ervaring dan ik en veel vaardiger vingers met naald en draad. Perspectief.
Zo hebben al die lezers van gister misschien ook wel gedacht: nou, die Léia schrijft best leuk hoor, maar wel wat overdreven. Een ienieminipini pepertje? Even in perspectief:
Ik kreeg gister mijn Hello Fresh doos en daar zat ook een Spaanse peper in. Een gewone. Maar voor wie denkt: ja, die kun je er nu wel naast leggen, maar dat is misschien wel een reuzepeper! Vandaar dat teentje knoflook ernaast. Zie je dat dat pepertje nauwelijks groter is? En voor wie dan nog durft te denken dat dat dan wel een reuzeteen zal zijn, nog een blikje tomatenpuree ernaast. Perspectief.
In die doos zat trouwens ook een heerlijke moot zalm, voor een Spaanse tortilla. Ik kan wel aardig koken hoor, maar ik ben geen keukenprinses. Perspectief? Ik ben goed in éénpansgerechten en in de Hello Fresh doos zitten elke week minstens twee ingrediënten waar ik nog nooit van gehoord heb. Deze week een bataat en orzo. Ja, zoek maar op, ik wist het ook niet.
Een tortilla heb ik ook nog nooit gemaakt; het is eigenlijk een soort omelet (en die krijg ik nooit in één stuk uit de pan). Gelukkig geven ze tips bij de Hello Fresh. Zo moet je de tortilla rustig bakken en als het ei bovenop is gestold (daar komt ie:) dan leg je een bord over de pan, draait de hele zooi om en laat dan de tortilla weer terugglijden in de pan. Klinkt simpel hè?
Ik heb ook een tip: voordat je de ingrediënten in de pan doet, kijk dan eerst even of je überhaupt wel een bord hebt dat daarop past! Nou heb ik van die grote pizzaborden, maar ook die waren nog te klein voor mijn koekepan! Dus nadat ik eerst mijn linker- en daarna mijn rechterhand had gebrand (probeer maar eens om hoeps! een zware koekepan om te draaien…), lag de rand van de tortilla op het bord en de rest zat nog netjes vastgekoekt in het midden van mijn pan. Nou, hup, het pannekoekmes eronder en dan zo maar omkieperen. Toen alle stukjes omgedraaid waren, heb ik het weer wat aan elkaar zitten plakken en weet je, het gaat toch om de smaak? Dat is ook een perspectief.
En kijk nou toch, het ziet er toch best lekker uit? Het smaakte in ieder geval heerlijk, ook de broccoli (geroerbakt met dat teentje knoflook).
Misschien ben ik dan geen keukenprinses die tortilla’s kan bakken, maar ik kan wel lekker koken.
En pannenkoeken omflippen kan ik trouwens wel als de beste!
Zo’n tortilla snij je in stukjes op je bord, dus als je mag kiezen, dan heb je toch liever een hele pannenkoek? Die kun je fijn oprollen. Met jam, of stroop, of kaas…
Het is dus steeds maar weer net hoe je ernaar kijkt. En ik hou van positief perspectief.
Léia
mevrouw Smit 