Nog geen Santiago

Vanmorgen ging ik weer een uurtje flyeren. Prachtig weer, leuke buurt, helemaal geen straf.

Toen dacht ik: stel je wilt een lange wandeling maken, het Pieterpad bijvoorbeeld, of naar Santiago de Compostella, dan zou een baantje als folderbezorger een hele goeie voorbereiding zijn. Dus ik liep met een ferme pas van de ene brievenbus naar de andere, met een vriendelijke glimlach voor iedereen die ik tegenkwam op mijn pad.

Maar na een half uurtje in de zon, werden mijn benen al wat trager en als er niemand keek, slaakte ik zo nu en dan stiekem een zucht. En wanneer ik weer klem zat met mijn vingers in zo’n klapperbrievenbus met zo’n harde borstel, dan kon ik binnensmonds nog wel eens stevig vloeken ook. Na een uurtje begon mijn hoofd te protesteren en mijn heup riep dat hij nu wel ongeveer voldoende versleten was.

Dus nee, Santiago de Compostella wordt het voor mij waarschijnlijk niet meer in dit leven. En een eind fietsen kan ik niet meer vanwege een verschoven staartbeentje (zegt de dokter), dus die Alpe d’Huez moet het ook zonder mij doen.
Misschien moet ik dan toch nog een poging wagen in het zwembad. Esther Williams-style. Water is lief voor je gewrichten, toch?

Of misschien vind ik ooit nog wel een danspartner en wie weet… zo’n prachtige ballroomjurk, die staat nog steeds op mijn bucketlist.

Léia

Zal ik…

Ken je dat? Je ziet een reclamefilmpje, of er komt iets voorbij op facebook en dan denk je: zou dat wat voor mij zijn?

Maar je weet het niet. Wie gelooft er tegenwoordig nog een reclamefilmpje en trailertjes, ach, soms is er aan een film niks meer te beleven dan dat je al in de trailer had gezien.

En dan komt er iemand op je pad. Met de Wii fit bijvoorbeeld; ik had er al een paar keer wat over voorbij zien komen en ik had al stiekem even gekeken op het internet wat zoiets kost. Maar is dat dan wat voor mij? En dan ineens is er een collega die ook een Wii fit heeft. En ze vertelt hoe ongelooflijk veel plezier zij en haar man hebben van dat ding. Ze laat een filmpje zien, dat ze gemaakt heeft toen haar man aan het vliegen was. Inderdaad, je kunt ook vliegen, als een ja, soort kip, op de Wii. Hilarisch was het. Dus toen kocht ik hem en ik heb er geen seconde spijt van gehad.

Zoiets was er ook met ‘inside out’ de nieuwe animatiefilm van Pixar. Ik had al een trailertje langs zien komen. Grappig. Maar om nou alleen naar de bioscoop te gaan… En dan zie ik ineens dat Paul, een uiterst serieuze man die net terug is van Santiago de Compostella waar ie ‘even’ naartoe is gelopen, op facebook zegt dat ‘Inside out’ een must is. Dan denk ik: als iemand die helemaal naar Santiago de Compostella is gelopen, een tekenfilm voor iedereen een must vindt (anders zet je dat tenslotte niet op facebook) dan moet ik erheen. En voor het geval ik het misschien dan toch zou vergeten: zondag toen ik met Christa en Alieke aan de wijn zat, vertelde Alieke dat ze er ook naartoe was geweest en ja hoor: het is een must.

Zo weet je dan dat je moet gaan. Ik was het eigenlijk al van plan (hij draait om19.00 uur hier in de bios, OV (oorspronkelijke versie, denk ik) in 3D, maar…  dan moet ik nog even mailen, of belastingaangifte doen, of nou ja, eten bijvoorbeeld. Dus het is er nog niet van gekomen.

Als ik ben geweest laat ik het hier weten; misschien kan ik dan iemand anders helpen om ook zo’n belangrijke beslissing te nemen…

Léia