Gisteravond zat ik nog even flink te genieten van mijn Wifi, die ik eigenlijk per 1 oktober al kwijt had zullen zijn. En terwijl ik nog een spelletje Songpop zat te verliezen van mijn dochter was ineens de pret afgelopen. Geen verbinding meer. Niet op mijn telefoon, niet op mijn iPad en zeker niet op mijn laptop.
Nu loop ik verdorie al 2 blogs achter. Gelukkig heb ik nog tijd zat om dat in te halen en zoals de oplettende lezer al heeft gemerkt; het internet doet het weer. Hoera!
Ik heb het wisselen van de router eerlijk gezegd zo lang mogelijk uitgesteld, want er moest nog zoveel worden uitgezocht, uitgeruimd, ingeruimd en opgeruimd en we weten allemaal wel hoe groot de verleiding is van een blikje facebook bij de koffie, of even snel een mailtje beantwoorden.
Inmiddels hebben alle nietmachines, perforators, gummetjes, plakbandapparaten, etiketten en markeerstiften een plekje gevonden. Ik moet echter wel mijn opmerking van een poosje terug over het aantal pennen terugnemen.
Ik heb ze (nog) niet geteld, maar het zijn er zéker 300! Ik vond een aardig kistje, en al gauw zat dat vol. En daarna vond ik nóg een etui met pennen en nóg een blikje en nóg een doosje…
Zodra ik me eens vreselijk zit te vervelen (ahum, kan nog even duren… misschien na mijn pensioen?) ga ik ze tellen. En dat niet alleen, ik ga ze allemaal uitproberen en misschien zelfs een paar weggooien….
Morgen komt m’n zus nog even wat puntjes op de i zetten. Ramen lappen enzo. En ik ga denk ik maar even de plantjes watergeven…
Léia
mevrouw Smit 